Κι όμως όντως υπάρχει πρόβλημα.
Κι έπρεπε να γίνουν εκλογές.
Κι ανεξάρτητα από το τι σας λένε στα κανάλια, όλοι τις ήθελαν και τις θέλουν.
Ο λόγος είναι απλός:
Ο λαός, με 61% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, όχι μόνο δεν νομιμοποίησε το Μνημόνιο 3 (Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) αλλά ταυτόχρονα, απονομιμοποίησε και όλα τα προηγούμενα που προήλθαν από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ.
Έτσι ο Τσίπρας βρέθηκε στην εξής δυσχερή θέση:
Προσδοκούσε ένα "ΝΑΙ", για να κινηθεί με τα χέρια λυμένα.
Βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγαλειώδες "ΟΧΙ".
Παρά ταύτα, αυτός και η κυβέρνησή του είπαν "ΝΑΙ" σε ένα μνημόνιο, το οποίο δεν ήταν στο πρόγραμμά τους.
Ένα μνημόνιο, το οποίο δεν εγκρίθηκε ούτε στις προηγούμενες εκλογές, ούτε στο δημοψήφισμα.
Έτσι βρέθηκε να έχει, πια, την ίδια ευθύνη με τους προηγούμενους.
Όπως περίπου περιέγραψε την κατάσταση απόψε ο Μεϊμαράκης.
Είπε: "Δεν θα μιλήσω με τον Τσίπρα, ίδιος με εμάς είναι, μνημονιακός. Τι να πω;"
Ο μόνος τρόπος να ξεπλυθεί η ευθύνη αυτή, ο μόνος τρόπος να μην βρεθεί συγκατηγορούμενος με τους προηγούμενους (αν όχι στα δικαστήρια, τουλάχιστον στη συνείδηση του κόσμου και στη γραφίδα του μελλοντικού ιστορικού), ήταν ΠΡΩΤΑ να ψηφίσει Μνημόνιο στη Βουλή και ΜΕΤΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Οι εκλογές που έρχονται, δηλαδή, αναμένεται να λειτουργήσουν ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, ως συγχωροχάρτι.
Εάν ο Τσίπρας επανεκλεγεί, τότε θα εγκριθούν και θα νομιμοποιηθούν όλες οι μέχρι τώρα κινήσεις του, κατά τρόπο που, τελικά, θα δικαιολογεί, ότι το "ΟΧΙ" έγινε "ΝΑΙ" και θα δικαιολογεί και θα νομιμοποιεί το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και τότε, κι αυτός με τη σειρά του θα δικαιολογείται να μας κουνά το δάχτυλο, λέγοντας "με ψηφίσατε, άρα με εγκρίνατε". Και αυτό θα το λέει και σε εμάς, αλλά και σε κάθε εσωκομματικό αμφισβητία της αυθεντίας του...
Αυτό νομίζω ότι είναι το διακύβευμα και η στόχευση των εκλογών.
Γι' αυτό τις θέλουν όλοι αυτές τις εκλογές.
Είναι η μεγάλη τους ευκαιρία, να αποπέμψουν από πάνω τους την ευθύνη. Και για πρώτη φορά, ζητούμενο είναι να επιτευχθεί η μέσω των εκλογών, νομιμοποίηση των Μνημονίων.
Ο λαός, με 61% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, όχι μόνο δεν νομιμοποίησε το Μνημόνιο 3 (Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) αλλά ταυτόχρονα, απονομιμοποίησε και όλα τα προηγούμενα που προήλθαν από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ.
Έτσι ο Τσίπρας βρέθηκε στην εξής δυσχερή θέση:
Προσδοκούσε ένα "ΝΑΙ", για να κινηθεί με τα χέρια λυμένα.
Βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγαλειώδες "ΟΧΙ".
Παρά ταύτα, αυτός και η κυβέρνησή του είπαν "ΝΑΙ" σε ένα μνημόνιο, το οποίο δεν ήταν στο πρόγραμμά τους.
Ένα μνημόνιο, το οποίο δεν εγκρίθηκε ούτε στις προηγούμενες εκλογές, ούτε στο δημοψήφισμα.
Έτσι βρέθηκε να έχει, πια, την ίδια ευθύνη με τους προηγούμενους.
Όπως περίπου περιέγραψε την κατάσταση απόψε ο Μεϊμαράκης.
Είπε: "Δεν θα μιλήσω με τον Τσίπρα, ίδιος με εμάς είναι, μνημονιακός. Τι να πω;"
Ο μόνος τρόπος να ξεπλυθεί η ευθύνη αυτή, ο μόνος τρόπος να μην βρεθεί συγκατηγορούμενος με τους προηγούμενους (αν όχι στα δικαστήρια, τουλάχιστον στη συνείδηση του κόσμου και στη γραφίδα του μελλοντικού ιστορικού), ήταν ΠΡΩΤΑ να ψηφίσει Μνημόνιο στη Βουλή και ΜΕΤΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Οι εκλογές που έρχονται, δηλαδή, αναμένεται να λειτουργήσουν ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, ως συγχωροχάρτι.
Εάν ο Τσίπρας επανεκλεγεί, τότε θα εγκριθούν και θα νομιμοποιηθούν όλες οι μέχρι τώρα κινήσεις του, κατά τρόπο που, τελικά, θα δικαιολογεί, ότι το "ΟΧΙ" έγινε "ΝΑΙ" και θα δικαιολογεί και θα νομιμοποιεί το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και τότε, κι αυτός με τη σειρά του θα δικαιολογείται να μας κουνά το δάχτυλο, λέγοντας "με ψηφίσατε, άρα με εγκρίνατε". Και αυτό θα το λέει και σε εμάς, αλλά και σε κάθε εσωκομματικό αμφισβητία της αυθεντίας του...
Αυτό νομίζω ότι είναι το διακύβευμα και η στόχευση των εκλογών.
Γι' αυτό τις θέλουν όλοι αυτές τις εκλογές.
Είναι η μεγάλη τους ευκαιρία, να αποπέμψουν από πάνω τους την ευθύνη. Και για πρώτη φορά, ζητούμενο είναι να επιτευχθεί η μέσω των εκλογών, νομιμοποίηση των Μνημονίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου