Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Να γιατί δεν αλλάζει ο υπότιτλος αυτού του ιστολογίου...

Το ιστορικό:
Πριν από λίγες ημέρες μου ανατέθηκε να συντάξω και να καταθέσω ανακοπή σε διαταγή πληρωμής που εκδόθηκε επί τη βάσει χρεολυτικού δανείου, ύψους 2.000.000€.
Όταν μου ανατέθηκε η εντολή, ζήτησα κι έλαβα πλήρες αντίγραφο του φακέλου της Διαταγής Πληρωμής. Όταν το έλαβα (Κυριακή μεσημέρι, με το ΚΤΕΛ από τα πανέμορφα Ιωάννινα) ξεκίνησα για να γράψω τους καλύτερους (μέχρι την επόμενη φορά) πρόσθετους λόγους σε ανακοπή. Η ανακοπή γραφόταν επί δυο μέρες ασταμάτητα και στην τελική του μορφή το κείμενο έφτασε τις 124 σελίδες. Ως εκ τούτου, θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να αναπαραχθεί ηλεκτρονικά. Πάντως, βρίσκεται στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Ιωαννίνων για όποιον θέλει να του ρίξει μια ματιά... Σημασία έχει, ότι δυνάμει της ανακοπής και των προσθέτων λόγων, στόχος ήταν να διαταχθεί αναστολή εκτελέσεως (938 ΚΠολΔ), αφού η Τράπεζα επιδεικνύοντας περίεργη σπουδή έσπευσε να κατασχέσει και να προσδιορίσει πλειστηριασμό επί ακινήτου του εντολέα μου.




Το νομικό κομμάτι:
      Ως προς το νομικό κομμάτι, η συγκεκριμένη υπόθεση είχε μια ιδιαιτερότητα. Η δήθεν εκκαθαρισμένη απαίτηση της τράπεζας ήταν στην πραγματικότητα απόρροια κάθε νομολογημένης καταχρηστικότητας αλλά κυρίως, και κάθε παρανομίας.
            Αντιγράφω από τα περιεχόμενα των πρόσθετων λόγων της ανακοπής κάποιους από αυτούς, για να διαμορφώσει άποψη ο νομικός αναγνώστης.
Ø      Παραβίαση της διάταξης του εδαφίου α’, της παρ 1, του αρ 88 του Ν. 3601/2007 και ήδη άρθρου 150 του Ν. 4261/2014, σχετικά με την παύση της λογιστικοποίησης τόκων.
Ø      Παραβίαση του εδαφίου β’, της παρ 1, του αρ 88 του Ν. 3601/2007 και ήδη άρθρου 150 του Ν. 4261/2014, για την παύση του εκτοκισμού της απαίτησης.
Ø      Παραβίαση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του αρ 88 του Ν. 3601/2007 και ήδη άρθρου 150 του Ν. 4261/2014, για το επιτρεπτό της επιχειρηθείσας με την υπ’ αριθμ  xxx/27-08-2012 πράξης τροποποίησης της σύμβασης δανείου.
Ø      Παραβίαση του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 2 του αρ 88 του Ν. 3601/2007 και ήδη άρθρου 150 του Ν. 4261/2014, για το επιτρεπτό της κεφαλαιοποίησης τόκων.
Ø      Αναπόδεικτο από έγγραφα το συνολικό ύψος της οφειλής, όπως αυτό θα μπορούσε να προκύψει μόνο από τον υπ’ αριθμ xxxxxxxxxxxxx λογαριασμό οριστικής καθυστέρησης.
Ø      Επιτόκιο υπολογιζόμενο επί έτους 360 ημερών.
Ø      Παραβίαση της αποδεικτικότητας με έγγραφα λόγω μη προσκομίσεως εγγράφου στο οποίο να φαίνονται οι ιστορικές τιμές των επιτοκίων και οι αντίστοιχες χρονικές περίοδοι που εφαρμόστηκαν αυτά, στην επίδικη πίστωση – Παραβίαση του δικαιώματός περί ανταποδείξεως.
Ø      Ανώτατο ύψος συμβατικού τόκου – συνέπειες παράλειψης ΣΕΠΠΕ.
Ø      Κριτήρια μεταβολής του επιτοκίου (κατ’ αναλογική ερμηνεία της 961/2007 ΠολΠρωτΑθ).
Ø      Παράνομες προμήθειες (όπως νομολογήθηκαν με την 1219/2001 ΑΠ).
Ø      Παράνομη πλασματική αναγνώριση χρέους.
Ø      Ακυρότητα της εγγύησης.
Ø      Κεφαλαιοποίηση, τοκογονία και ανατοκισμός της εισφοράς Ν. 128/1975.

Ειδικός λόγος ανακοπής:
Στο σημείο αυτό αξίζει ειδικά να αναφερθεί, ένας ειδικός λόγος ανακοπής που ανέκυψε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η εν λόγω Διαταγή Πληρωμής είχε κοινοποιηθεί με επιταγή προς πληρωμή στις 20-05-2014, αλλά με λάθος επιτασσόμενο ποσό, επαυξημένο κατά 300.000€, δηλαδή με την πρώτη πράξη εκτέλεσης, ο εντολέας μου επιτασσόταν να καταβάλλει 2.300.000€, αντί των επιδικασθέντων 2.000.000€.
Η Διαταγή Πληρωμής κοινοποιήθηκε εκ νέου, την 02-10-2014 με νέα επιταγή προς εκτέλεση (δίχως να διατυπώνεται στη νέα επιταγή ότι με αυτήν γίνεται διόρθωση της παλαιάς επιταγής λόγω εμφιλοχωρήσαντος σφάλματος ή με ρητή παραίτηση από την προηγούμενη). Με την από 02-10-2015 επιταγή και την εκκινήσασα (δεύτερη) διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης επιτασσόταν ο εντολέας μου να καταβάλει το πραγματικά επιδικασθέν κεφάλαιο των 2.000.000€ .
Συνακόλουθα, δυνάμει της από 02-10-2015 επιταγής (δηλαδή, με βάση τη δεύτερη επιταγή προς εκτέλεση) η Τράπεζα προχώρησε σε κατάσχεση και ορισμό πλειστηριασμού.
Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν τον ειδικό λόγο ανακοπής, τον οποίο αντιγράφω επί λέξει από το δικόγραφο:
«Στο άρθρο 264ΑΚ ορίζεται ότι: «Την παραγραφή διακόπτουν επίσης: 1. η επίδοση επιταγής πληρωμής κάτω από εκτελεστό δικαιόγραφο 2. η αναγγελία για επαλήθευση σε πτώχευση 3. η αναγγελία για κατάταξη σε πλειστηριασμό 4. η υποβολή ένστασης συμψηφισμού της αξίωσης».

Σύμφωνα με το άρθρο 265ΑΚ «Αν ο δικαιούχος παραιτήθηκε από την επιταγή πληρωμής ή από την αναγγελία, η παραγραφή θεωρείται σαν να μη διακόπηκε» ενώ περαιτέρω, το πρώτο εδάφιο του άρθρου 272ΑΚ ορίζει ότι: «Όταν συμπληρωθεί η παραγραφή, ο υπόχρεος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή». Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη 277ΑΚ «Το δικαστήριο δεν λαμβάνει αυτεπαγγέλτως υπόψη την παραγραφή που δεν έχει προταθεί». 

Ο νομοθέτης ρυθμίζει και τις περιπτώσεις συνδρομής και συμπλήρωσης των αποσβεστικών προθεσμιών κατ’ αναλογία προς τις ρυθμίσεις της παραγραφής, ορίζοντας στο άρθρο 279ΑΚ ότι: «Στις περιπτώσεις που ο νόμος ή τα μέρη τάσσουν προθεσμία μέσα στην οποία πρέπει να ασκηθεί το δικαίωμα (αποσβεστική προθεσμία) εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για την Παραγραφή», πλην όμως, εισάγει την υποχρέωση να λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο η συμπλήρωση των αποσβεστικών προθεσμιών, σύμφωνα με τη διάταξη του 280ΑΚ. 

Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 630Α του ΚΠολΔ, όπως αυτό προστέθηκε με την παρ.6 άρθρ. 8 Ν.2819/2000 (ΦΕΚ Α 84/15-3-2000) «Η διαταγή πληρωμής επιδίδεται σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται μέσα σε προθεσμία δύο μηνών από την έκδοσή της. Αν η επίδοση δεν γίνει μέσα στην προθεσμία των δυο μηνών, η διαταγή πληρωμής παύει να ισχύει».
Από τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει, ότι η προσήκουσα επίδοση επιταγής (δηλαδή η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση συγκοινοποιούμενη κάτω από ακριβές αντίγραφο εκ του απογράφου του εκτελεστού τίτλου) προς εκτέλεση διακόπτει την παραγραφή. 

Όμως, λόγω του διφυούς χαρακτήρα της επιταγής ως δικογράφου κι εξωδίκου, σύσσωμη η θεωρία και η νομολογία δέχονται, ότι είναι δυνατή η παραίτηση από επιδοθείσα επιταγή προς εκτέλεση διαταγής πληρωμής, ακόμα κι αν προηγουμένως, έχει ασκηθεί κατά του ως άνω εκτελεστού τίτλου ανακοπή του 632ΚΠολΔ, οπότε στην περίπτωση αυτή, τόσο η ασκηθείσα ανακοπή όσο και τυχόν ασκηθείσα αίτηση αναστολής καθίστανται άνευ αντικειμένου.

Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το 265ΑΚ, η παραγραφή θεωρείται ότι δεν διακόπηκε. Η δε παραίτηση από την προηγούμενη επιταγή στο σύνολό της και όχι μόνο κατά το μέρος των κονδυλίων ή κατά το μέρος της γνώσεως και των εντεύθεν παραγόμενων νομίμων συνεπειών, καθιστά την ταυτόχρονη επίδοση του συνεπιδοθέντος εκτελεστού τίτλου, ως μηδέποτε διενεργηθείσα, ή έστω μηδέποτε διενεργηθείσα κατά τους νόμιμους τύπους, ελλείψει της σχετικής παραγγελίας προς επίδοση, η οποία έπαυσε να υφίσταται, ένεκα της συνολικής παραιτήσεως από την επιταγή, με την οποία αφενός δόθηκε η παραγγελία προς επίδοση και αφετέρου, επιτάσσεται ο οφειλέτης στην καταβολή των εκεί ειδικότερα αναφερόμενων πλην όμως μη επιδικασθέντων κι ως εκ τούτου ανομιμοποίητων ποσών. 

Ως εκ τούτου, η προηγούμενη επίδοση ακριβούς επικυρωμένου αντιγράφου εκ του πρώτου εκτελεστού απογράφου, δίχως την σχετική παραγγελία προς επίδοση και δίχως την υπόμνηση, ότι τούτο επιδίδεται προς γνώση του οφειλέτη και για να επέλθουν οι νόμιμες συνέπειες, ουδεμία νόμιμη συνέπεια παράγει για τον καθ’ ου η διαταγή πληρωμής, ενώ παράλληλα, η παραγραφή θεωρείται ως μη διακοπείσα και είναι δυνατή η επίδοση νέας επιταγής προς εκτέλεση της διαταγής πληρωμής, μόνον εφόσον σώζεται η αποσβεστική προθεσμία των δυο μηνών, που ορίζει το 630Α του ΚΠολΔ, προκειμένου να είναι δυνατή εκτέλεση της διαταγής πληρωμής.

Η πέραν αυτής της προθεσμίας κοινοποιηθείσα –έστω και νέα- επιταγή προς εκτέλεση, είναι νόμω αβάσιμη και διώκει να εκκινήσει την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης επί τη βάσει διαταγής πληρωμής, η οποία έχει αποβάλλει την ισχύ της, η δε κατ’ αυτής ασκούμενη ανακοπή, νομίμως ασκείται και νομίμως ζητείται η ακύρωση της διαταγής πληρωμής μετά της επιταγής προς εκτέλεση, πλην όμως στην περίπτωση αυτή, η απόφαση του Δικαστηρίου έχει απλά αναγνωριστικό χαρακτήρα, καθώς με αυτήν διαπιστώνεται η εκπρόθεσμη επίδοση της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής μετά της παρά πόδα αυτής επιταγής προς εκτέλεση και εντεύθεν οδηγεί στην ακύρωση της επιταγής προς εκτέλεση και της διαταγής πληρωμής, ως τίτλου, που έχει απολέσει την εκτελεστότητά του.

Εν προκειμένω, ήδη εγώ ως ανακόπτων προτείνω την συμπλήρωση της παραγραφής, κατά τα άρθρα 264, 265, 272, 277ΑΚ, άλλως, κατά τα άρθρα 279 και 280ΑΚ προτείνω και ζητώ να ληφθεί υπόψη η συμπλήρωση της αποσβεστικής προθεσμίας, που τάσσει το 630Α του ΚΠολΔ διώκοντας την ολοσχερή ακύρωση και εξαφάνιση της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής μετά της επιταγής προς εκτέλεση.

Τούτο, διότι, η έστω και σιωπηρή παραίτηση της αντιδίκου από την προκοινοποιηθείσα επιταγή προς εκτέλεση, ήτοι η έστω και σιωπηρή παραίτησή της από την από 20-05-2014 επιταγή προς εκτέλεση, που έγινε σιωπηρώς δυνάμει της νεότερης και ύστερα κοινοποιηθείσας από 02-10-2014 επιταγής προς πληρωμή, είχε ως αποτέλεσμα την συμπλήρωση της παραγραφής, άλλως της αποσβεστικής προθεσμίας (δηλαδή, τη συμπλήρωση των δυο μηνών), εντός της οποίας διασωζόταν η ισχύς του εκτελεστού τίτλου και εντεύθεν ήταν δυνατή και νόμω βάσιμη η εκτέλεση της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής. Εξάλλου, είναι αδύνατο στο νομικό μας κόσμο να συντρέχουν δυο απολύτως διαφορετικές κατά περιεχόμενο επιταγές προς εκτέλεση του ίδιου εκτελεστού τίτλου, οι οποίες όμως επιτάσσουν την καταβολή διαφορετικών ποσών για την ίδια ιστορική και νομική αιτία!Ωστόσο, από την απλή επισκόπηση της ημεροχρονολογίας εκδόσεως της ανακοπτομένης διαταγής πληρωμής και της ημεροχρονολογίας κατά την οποία μας επιδόθηκε αυτή μετά της χρονικά δεύτερης επιταγής προς εκτέλεση (της ανωτέρω συμπροσβαλλόμενης με την ανακοπτόμενη από 02-10-2014) (κι εφόσον η αντίδικος παραιτήθηκε ρητώς με την από 02-10-2014, άλλως κι επικουρικώς θα έπρεπε να γίνει δεκτό ότι παραιτήθηκε σιωπηρώς από το σύνολο της προκοινοποιηθείσας επιταγής της) αποδεικνύεται ότι η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής μετά της επιταγής προς εκτέλεση επιδόθηκε σε χρονικό διάστημα πέραν των επιτρεπόμενων δυο μηνών, ενώ κανένα διακοπτικό της παραγραφής ή της αποσβεστικής προθεσμίας γεγονός δεν μεσολάβησε στο χρόνο αυτό, ενόψει της συνολικής παραιτήσεως από το σώμα της προηγούμενης επιταγής.
Ως εκ τούτου η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής ήδη κατά τον χρόνο της δεύτερης κοινοποιήσεώς της σε εμένα είχε απολέσει την όποια ισχύ της, η δε για δεύτερη φορά συγκοινοποιούμενη επιταγή προς εκτέλεση τυγχάνει ακυρωτέα, ως διώκουσα την εκκίνηση της εκτελεστικής διαδικασίας επί εκτελεστού τίτλου που έχασε την ισχύ του, λόγω συμπληρώσεως της αποσβεστικής προθεσμίας του άρθρου 630Α του ΚΠολΔ. Για το λόγο αυτό θα πρέπει αμφότερες να ακυρωθούν και να εξαφανιστούν με απόφαση του Δικαστηρίου Σας.»



Ο μαθηματικός υπολογισμός των κονδυλίων:
Γνωρίζοντας την ατυχή νομολογία κατά την οποία οι λόγοι της ανακοπής θα πρέπει να προσδιορίζουν ειδικότερα κονδύλια, ώστε να μην πάσχουν αοριστία (νομολογία ατυχής και παράνομη, αφού έτσι επί της ουσίας επιτυγχάνεται η απαγορευμένη από τον Ν 2251/1994 αντιστροφή του βάρους της απόδειξης) και συναισθανόμενος ότι το ύψος της απαίτησης δεν μου επέτρεπε να ρισκάρω την απόρριψή της για το λόγο αυτό, έκανα μια υπέρβαση.
Έψαξα και βρήκα στο internet ένα δωρεάν διανεμόμενο πρόγραμμα διενέργειας τραπεζικών υπολογισμών, ώστε να εκκαθαρίσω τα επιμέρους κονδύλια. Βλέπετε, ο πολύ περιορισμένος χρόνος (τελευταία ημέρα προθεσμίας για την άσκηση της αίτησης αναστολής ήταν η Τετάρτη 19-11-2014 κι εγώ παρέλαβα τον φάκελο την Κυριακή, 16-11-2014) δεν μου άφηνε χρονικά περιθώρια για να αναθέσω σε πραγματογνώμονα την σύνταξη τεχνικής έκθεσης.
Παρά ταύτα, κατάφερα και προσδιόρισα στο κείμενο της ανακοπής με μαθηματική ακρίβεια μέχρι λεπτού του ευρώ, τα ποσά που λογίστηκαν στον δανειακό λογαριασμό κατά παράβαση του άρθρου 88 του Ν. 3601/2007, τα ποσά από τον υπολογισμό του έτους με 360 ημέρες και τα ποσά από την κεφαλαιοποίηση και τοκοφορία της εισφοράς του Ν. 128/75, για όσο χρονικό διάστημα η τράπεζα κατέστησε γνωστό το επιτόκιο της πίστωσης (ήταν κυμαινόμενο αλλά δεν προσκομίστηκε ποτέ πίνακας ιστορικής διακύμανσης και τιμών του επιτοκίου).
Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ενδεικτικές εικόνες από την ανακοπή, όπου προσδιορίζονται τα επιμέρους κονδύλια ως εξής (παραλείπεται η αναφορά των κονδυλίων του άρ. 88 του Ν. 3601/2007 διότι έχει έκταση 12 σελίδων, που ήταν αδύνατο να περιληφθούν όλες εδώ):
Παράνομοι τόκοι από τον εκτοκισμό επί έτους 360 ημερών

 
Παράνομη κεφαλαιοποίηση και τοκοφορία της εισφοράς του Ν 128/75

Η δίκη
Μόλις ξεκίνησε η διαδικασία της εκδίκασης, η Τράπεζα πρότεινε μάρτυρα. Εγώ πρότεινα να καταθέσει ο διάδικος και εντολέας μου. Το Δικαστήριο δέχθηκε τον μάρτυρα της αντιδίκου. Δεν δέχθηκε να καταθέσει ο διάδικος. Τότε, κατάλαβα ότι το 110 ΚΠολΔ εφαρμόζεται διαφορετικά ανά περιοχή και η εφαρμογή του εξαρτάται από το ύψος της απαίτησης…
Στη συνέχεια, τα σφιγμένα χείλη της κας Προέδρου και η έκφραση του προσώπου της, που έμοιαζε να λέει «αχ, τι να σας κάνω…δεν μπορώ», ήταν ενδεικτικά του τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Όταν βγήκαμε από το γραφείο της κας Προέδρου (η εκδίκαση έγινε στο γραφείο της κας Προέδρου κι όχι σε δικαστική αίθουσα) προσπάθησα να εξηγήσω στον εντολέα μου αυτό που αντελήφθην: Η απόφαση ήταν προειλημμένη και ανεξάρτητη των όσων εμείς λέγαμε και πλέον, αποδεικνύαμε.

Η απόφαση
Η απόφαση εκδόθηκε εχθές, από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων. Είναι βεβαίως απορριπτική του αιτήματός μας για τη χορήγηση αναστολής. Αλλά αξίζει αυτή την ανάρτηση, ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Μια απόφαση πανικού και αδυναμίας, μια απόφαση αναντίστοιχη με το δικαιοδοτικό έργο του Δικαστή, δεν μπορεί παρά να θεωρείται και να είναι κακό παράδειγμα.
Πρόκειται για μια απόφαση που μεταχειρίστηκε τον νόμο σαν σημαία ευκαιρίας, γεμάτη με εσωτερικές αντινομίες (πχ στο τέλος της απόφασης αναφέρεται ότι δεν ασκεί καμία έννομη επιρροή η δεύτερη επίδοση επιταγής προς εκτέλεση, που έγινε στις 02-10-2014, παρόλο που τόσο η κατάσχεση όσο και ο προσδιορισμός πλειστηριασμού γίνονται επί τη βάσει αυτής, της από 02-10-2014 επιταγής) και νομικές ακροβασίες (πχ η πιθανολόγηση της βασιμότητας των λόγων της ανακοπής ανά…γκρουπ, όπως πιθανολογούνται μαζικά οι Ε1, Ε2, Ε3, Ε4, Ε5, Ε6, Ε7, Ε8 λόγοι της ανακοπής ως μη νόμιμοι, διότι με τους λόγους αυτούς, κατά την κα Πρόεδρο, ο αιτών παραπονείται για την μετακύληση της εισφοράς του Ν. 128/75, ενώ οι λόγοι που προβάλλονται παρατίθενται σε εικόνα από το δικόγραφο, ώστε να σχηματίσει άποψη ο αναγνώστης ως ακολούθως:



Το συμπέρασμα
Τελικά, τώρα κατάλαβα γιατί το άγαλμα της Θέμιδας, εκτός από ζυγαριά έχει και σπαθί. Είχα την απατηλή πεποίθηση ότι το σπαθί, είναι για να απαντάται με νόμιμη βία, η παράνομη βία και για να επιβάλλεται με την ισχύ της νόμιμης βίας, το δίκαιο και το δέον. 
Ωστόσο, εν προκειμένω, η κα Πρόεδρος έδειξε ότι το βάρος που της ανατέθηκε, ήταν μεγαλύτερο από αυτό που συνειδησιακά μπορούσε να σηκώσει. Μπροστά της είχε έναν δύσκολο (αλλά πάντως, όχι γόρδιο) δεσμό. Κι αντί να λύσει το πρόβλημα, επέλεξε να... σκοτώσει αυτόν που έθεσε το πρόβλημα. Έτσι, επέτρεψε τον πλειστηριασμό, με συνοπτικές διαδικασίες αμφισβητούμενης νομικής και ηθικής υπόστασης.
Πάντα έτσι ήταν. Από τα αρχαία χρόνια ο Δίας κυβερνούσε τον κόσμο με το κράτος και τη βία. Έτσι και στον σύγχρονο κόσμο, οι Δίες (=τράπεζες) κυβερνούν τον κόσμο με το κράτος (=κράτος, εδώ δεν άλλαξε τίποτα, το κράτος πάντα υπηρετεί την πραγματική εξουσία που πηγάζει και απορρέει από το χρήμα) και τη βία.
Το ποιος θα ασκήσει τη βία, είναι σχεδόν αδιάφορο.
Είτε είναι ένας άντρας των ΜΑΤ, είτε ένας τραμπούκος του παρακράτους, είτε ένας εφοριακός, είτε ένας Δικαστής, το ζητούμενο είναι να ασκηθεί η απαιτούμενη "νόμιμη" βία, ώστε να παραχθούν τα σκοπούμενα αποτελέσματα. Κι έτσι, η Ελλάδα πορεύεται ως δήθεν σύγχρονο κράτος, προς την δήθεν ανάπτυξη, πάνω στο ιστορικά γραμμικό αποτέλεσμα της συνάρτησης, που θέλει από τη μια μεριά να στέκουν πανίσχυρες, η άδικη βούληση και ο νομιμοποιητικός μηχανισμός της και από την άλλη ο πολίτης.
Από μια, ενδεχομένως, πιο φιλοσοφική άποψη, θα λέγαμε ότι το αποτέλεσμα προκύπτει ιστορικά άδικο ή έστω, ότι, το παρόν που ζούμε είναι μια συνάθροιση παρελθοντικών αδικιών και το μέλλον καθημερινά υποθηκεύεται από τις αδικίες του παρόντος. Αυτό αποκαλούμε "πρόοδο", "εξέλιξη", "ζωή" και πολύ ειδικά, «Δικαιοσύνη».
Όπως και να έχει, ο βασιλιάς αποδείχτηκε γυμνός.
Και, πάντως, ο βασιλιάς πέθανε.
Πολύ ωραία τα ρούχα του λοιπόν και βέβαια…ζήτω ο βασιλιάς!



Για λόγους θεσμικού σεβασμού, παραλείπονται τα στοιχεία της κας Προέδρου, ενώ και επί της απόφασης, είναι ελάχιστες οι επισημάνσεις, ώστε να είναι ευανάγνωστη. Παρατίθεται ολόκληρη η απόφαση, για να επιτελέσει τον διαπαιδαγωγικό της ρόλο, ως παράδειγμα προς αποφυγή:





ΥΓ: Αυτονόητο θα έπρεπε να θεωρείται, ότι, στο μέτρο που ένας ιδεαλιστής, αφελής ή ακόμα και ρομαντικός δικηγόρος (δηλαδή, εγώ) αναμείχθηκε στην εν λόγω υπόθεση, ούτε πλειστηριασμός θα γίνει (τουλάχιστον, όχι νόμιμος), ούτε η απόφαση θα εξακολουθήσει να παράγει τα αποτελέσματά της. Προσεχώς τα νεότερα...

1 σχόλιο:

Δημοσίευση σχολίου

de jure app