Με την υπ' αριθμ 348/2014 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, απορρίφθηκε η αίτηση της αντιδίκου τράπεζας για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης, πρωτίστως, ως απαράδεκτη (λόγω αοριστίας) και δευτερευόντως ως ουσία αβάσιμη.
Κατ' αρχάς, η αοριστία εντοπίζεται στο γεγονός, ότι δεν αναφέρονται στην κρινόμενη αίτηση συγκεκριμένα περιστατικά επικείμενου κινδύνου, που να δικαιολογούν την υποβολή της αίτησης.
Όμως, ως προς το ουσία αβάσιμο, η απόφαση αυτή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθόσον δέχεται, ότι ενόψει του ότι η ένδικη δανειακή σύμβαση είχε ήδη καταγγελθεί από την πλευρά της τράπεζας, η τελευταία θα μπορούσε να προχωρήσει στην έκδοση Διαταγής Πληρωμής, ώστε αποκτώντας εκτελεστό τίτλο, να προβεί στην άνευ ετέρου τινός γεγονότος, στην εγγραφή προσημείωσης υποθήκης.
Στο σημείο αυτό, δηλαδή, κι όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης, γίνεται δεκτός ο πρώτος ισχυρισμός των καθ' ων η αίτηση, σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο δανειστής παραλείπει να προκαλέσει την δημιουργία τίτλου για την εγγραφή προσημείωσης, η νομολογία έκρινε, ότι εφόσον μπορεί εύκολα να αποκτήσει τίτλο για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης με διαταγή πληρωμής, στερείται εννόμου συμφέροντος να υποβάλει αίτηση για έκδοση απόφασης προς εγγραφή προσημείωσης υποθήκης (Μονομελές Πρωτοδικείο Κατερίνης 17/1973, ΕλλΔνη 1974).
Η σχολιαζόμενη απόφαση μπορεί να κατέβει από εδώ και, για όποιον επιθυμεί να τη διαβάσει, παρατίθεται αυτούσια:
Κατ' αρχάς, η αοριστία εντοπίζεται στο γεγονός, ότι δεν αναφέρονται στην κρινόμενη αίτηση συγκεκριμένα περιστατικά επικείμενου κινδύνου, που να δικαιολογούν την υποβολή της αίτησης.
Όμως, ως προς το ουσία αβάσιμο, η απόφαση αυτή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθόσον δέχεται, ότι ενόψει του ότι η ένδικη δανειακή σύμβαση είχε ήδη καταγγελθεί από την πλευρά της τράπεζας, η τελευταία θα μπορούσε να προχωρήσει στην έκδοση Διαταγής Πληρωμής, ώστε αποκτώντας εκτελεστό τίτλο, να προβεί στην άνευ ετέρου τινός γεγονότος, στην εγγραφή προσημείωσης υποθήκης.
Στο σημείο αυτό, δηλαδή, κι όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης, γίνεται δεκτός ο πρώτος ισχυρισμός των καθ' ων η αίτηση, σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο δανειστής παραλείπει να προκαλέσει την δημιουργία τίτλου για την εγγραφή προσημείωσης, η νομολογία έκρινε, ότι εφόσον μπορεί εύκολα να αποκτήσει τίτλο για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης με διαταγή πληρωμής, στερείται εννόμου συμφέροντος να υποβάλει αίτηση για έκδοση απόφασης προς εγγραφή προσημείωσης υποθήκης (Μονομελές Πρωτοδικείο Κατερίνης 17/1973, ΕλλΔνη 1974).
Η σχολιαζόμενη απόφαση μπορεί να κατέβει από εδώ και, για όποιον επιθυμεί να τη διαβάσει, παρατίθεται αυτούσια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου